martes, 30 de abril de 2013

Declaración internacional conxunta polo 1º de maio.




AS MASAS POPULARES QUEREN DERROCAR AOS GOBERNOS CAPITALISTAS E IMPERIALISTAS E AOS GOBERNOS DOS SEUS SERVENTES!

AS PROLETARIAS E OS PROLETARIOS QUEREN UNIRSE PARA O PARTIDO DA REVOLUCIÓN!

OS COMUNISTAS E AS COMUNISTAS APOIAN AS LOITAS ANTIIMPERIALISTAS E DESENROLAN GUERRAS POPULARES PARA A REVOLUCIÓN PROLETARIA MUNDIAL!






O imperialismo é “a etapa superior do capitalismo” -unha etapa de “parasitismo e decadencia” (Lenin, O Imperialismo, Etapa Superior do Capitalismo). Agora é o momento de sepultalo, canto antes. A crise do capitalismo é como unha enfermidade crónica que lle atormenta. Crea as bases para a súa morte. 
A crise do capitalismo é, por encima de todo, unha crise de superprodución: “Nesas crises desátase unha epidemia social que a calquera das épocas anteriores parecese absurda e inconcibible: a epidemia da superprodución. A sociedade vese retrotraída repentinamente a un estado de barbarie momentánea.” (Marx e Engels, Manifesto Comunista).
Pero é o momento cando a burguesía intensifica os seus esforzos para facer que os proletarios e as masas paguen pola crise. Tal e como Marx e Engels escribiron fai máis de 150 anos no Manifesto Comunista: “As armas con que a burguesía derribou ao feudalismo vólvense agora contra ela. E a burguesía non só forxa as armas que han de darlle a morte, senón que, ademais, pon en pé aos homes chamados a manexalas: estes homes son os obreiros, os proletarios.”
 
Hoxe, o proletariado do mundo nunca foi tan numeroso. Xunto ás masas populares representan polo menos o 90% da poboación; e este 90% é o que se ve afectado pola crise e unha necesidade de cambio radical na sociedade. “O movemento proletario é o movemento autónomo e independente dunha inmensa maioría en interese dunha maioría inmensa.” (Ibid).
A crise financeira do capitalismo global profúndase e amplíase. Os imperialistas peléxanse entre eles para saquear todo tipo de recursos (humanos e materiais) nos países atrasados, ademais de aumentar a explotación dos traballadores e das traballadoras e a clase media nos seus propios países a fin de superar a crise.
En Europa e os países capitalistas, isto tradúcese na reestruturación da produción, do comercio e os servizos, que conduce ao desprazamento de produción en países onde os custos laborais é inferior, a destrución masiva de empregos e a introdución de novos e máis produtivos medios de produción a expensas da seguridade e saúde dos traballadores e das traballadoras. Ao mesmo tempo, aumentan os impostos, caen os salarios e os beneficios redúcense. En xeral, a intensificación da crise implica que “pequenos industriais, comerciantes e rentistas… son absorbidos polo proletariado”. (Ibid)
En países oprimidos polo imperialismo, o proletariado e os pobos de África, Asia e América Latina están suxeitos aos ditados das potencias imperialistas, que están protexidas polos seus cans gardiáns; ditas potencias desfanse dos seus cans gardiáns cando deixan de defender ou defenden malamente os seus intereses. As potencias imperialistas utilizan a política de “divide e vencerás” e non dubidan en intervir militarmente - tanto para apoiar a réximes dos seus serventes ou para derrocar a aqueles que non lles son favorables - e provocar conflitos étnicos e relixiosos para protexer os seus intereses e crebar a resistencia popular á opresión. Apóianse no escurantismo relixioso ou o liberalismo laico para manter por calquera medio a súa dominación económica, política e ideolóxica. As clases dominantes destes países, xa sexan as potencias emerxentes do terceiro mundo - Chinesa, India, Brasil ou Sudáfrica- ou os países oprimidos, fan todo o posible para asegurar a máxima explotación da forza laboral e acceder e controlar as materias primas en interese do sistema imperialista.
Nos países imperialistas e oprimidos, as clases dominantes utilizan como cans gardiáns a forzas reaccionarias de dereitas do mesmo xeito que a forzas reformistas, socialdemócratas e revisionistas que aplican a súa política de opresión e explotación dos proletarios e as masas. Os sindicatos oficiais están traballando cos diferentes gobernos para negociar “medidas de austeridade” e plans de privatización a fin de que os traballadores reconcíliense con eles e para deter as loitas que chocan contra os amos e o Estado. A reconciliación permite aos capitalistas fortalecer e continuar o seu traballo destrutivo minando as conquistas gañadas pola clase obreira a través dun século de loitas.
Nos países imperialistas, a dereita máis abertamente reaccionaria do mesmo xeito que a “esquerda” reformista e socialdemócrata sosteñen a través de diversas formas a “identidade nacional”, para utilizala contra os inmigrantes a fin de fortalecer a división do proletariado e as masas e, deste xeito, abrir o camiño ao vello e novo fascismo. Moitos partidos e organizacións populistas, fascistas e neonazis están florecendo na fértil terra cultivada por todas as forzas e institucións políticas tradicionais. A burguesía defende o seu sistema e institucións coa policía do Estado e utilizando tamén a participación das masas nas eleccións. Esta é a razón pola cal o proletariado e as masas deben desenvolver o boicot electoral e intensificar a loita de clases.







 “A REBELIÓN XUSTIFÍCASE” (MAO TSETUNG)
Enfrontados á crise, as proletarias e os proletarios - os traballadores e traballadoras das cidades e o campo- estanse rebelando. Traballadoras e traballadores das fábricas ameazadas con ser pechadas estanse mobilizando contra os despedimentos, a degradación das condicións de traballo, os recortes salariais e o aumento das horas de traballo, porque non queren pagar a crise. As labregas e labregos e traballadoras  e traballadores agrícolas resisten e ás veces ocupan terras. As masas mobilízanse contra os desafiuzamentos de casas, os aumentos de impostos, os ataques contra o medio ambiente, o desmantelamento dos servizos públicos, os ataques contra os dereitos sindicais e os dereitos da mocidade, as mulleres, etc.
Estas loitas están tendo lugar en todos os países do mundo, como as dos traballadores e traballadoras do automóbil e a metalurxia en Francia, Bélxica, Alemaña e Italia; dos mineiros en no Estado Español, mentres que as masas están loitando contra os desafiuzamentos de casas, e as grandes loitas dos estudantes en Canadá, do mesmo xeito que noutros países, contra os ataques á educación e os aumentos de taxas.
E, ademais, teñen lugar por exemplo na India onde centenares de millóns de traballadoras e traballadores declaráronse en folga, ou en Sudáfrica, onde os mineiros se rebelaron contra as clases dominantes branca e negra que explotan e oprimen aos traballadores e traballadoras, ou en Brasil, onde os camponeses e camponesas pobres e sen terra están ocupando as terras en que traballan.

Nos países árabes, particularmente en Túnez e Exipto, pese ás manobras dos imperialistas para protexer os seus intereses e apoiar aos novos cans gardiáns; pese ao feito de que estes cans gardiáns ocúltanse baixo a máscara da relixión a fin de explotar aos traballadores e traballadoras e ao pobo, para suprimir a xusta rebelión antes de que se converta en revolución, as masas están atopando o seu camiño e aprendendo dos seus erros, para unha auténtica revolución de Nova Democracia, que non pode lograrse sen a dirección da clase obreira; isto suscita cuestións tales como a estratexia revolucionaria, a loita armada e a construción do partido de vangarda.
Os imperialistas e as súas intervencións non son capaces de deter e extinguir as loitas antiimperialistas no mundo -desde Palestina ata Iraq, Afganistán e América Latina-, nin contra as novas intervencións imperialistas en Libia, Siria ou Malí.





NON SE PODE FACER A REVOLUCIÓN DE XEITO PACÍFICO!

O mundo atópase sumido nunha gran tormenta; nas filas do proletariado e as masas, a conciencia ideolóxica opera aos poucos ou por medio de saltos, con avances e retrocesos, do mesmo xeito que a conciencia sobre a crise e a natureza do imperialismo, a necesidade de derrocalo e construír unha nova sociedade sobre as cinzas da vella.
Nesta nova onda de loita e resistencia debemos apoiar e fortalecer a loita pola liberación dos pobos e por unha nova democracia, cara ao socialismo e o comunismo. Este é o contexto en que unha potencial nova onda da revolución proletaria mundial desenvólvese e emerxe. Ten como os seus puntos de referencia e ancora estratéxico as guerras populares dirixidas por partidos maoístas.
A Guerra Popular é a forma máis avanzada para facer a revolución, polo que debemos apoiala en cada país en que está sendo organizada, preparada para acumular forzas e aplicada ás condicións concretas de cada país. Dirixida polo Partido Comunista da India (Maoísta), a Guerra Popular na India está resistindo con éxito os ataques do inimigo e está logrando estenderse e crecer. A Guerra Popular tamén se está desenvolvendo en Filipinas baixo a dirección do Partido Comunista de Filipinas, que defende o maoísmo. En Perú continúa pese á acción dunha corrente liquidacionista. En Turquía, a loita revolucionaria dirixida polos maoístas avanza conforme á estratexia da guerra popular. Noutros países, están en curso novas iniciativas e avances.
Debemos construír e consolidar partidos proletarios para a revolución, partidos de novo tipo, partidos comunistas marxistas-leninistas-maoístas, nos nosos respectivos países, tendo en conta a nosa experiencia pasada e aplicándoa ás actuais condicións do sistema imperialista hoxe día.
Isto expresouse claramente o 24 de Novembro de 2012 en Hamburgo na gran Conferencia Internacional de Apoio á Guerra Popular na India, en que centenares de representantes de organizacións revolucionarias e antiimperialistas e de partidos e organizacións maoístas de máis de vinte países chamaron a unirse e fortalecer a loita de clases en cada país. Foi un gran exemplo de internacionalismo. Debemos avanzar para fortalecer aínda máis e dar unha forma organizativa ao internacionalismo proletario.
Debemos proseguir a unidade internacional dos comunistas do mundo cara á construción dunha nova organización internacional para loitar xuntos contra o imperialismo e a reacción e marchar xuntos cara a unha nova Internacional Comunista, polo socialismo e o comunismo.

Proletarias  e proletarios e pobos oprimidos do mundo enteiro, unídevos!
Abaixo o imperialismo e todos os seus cans gardiáns!
Viva o internacionalismo proletario!
Viva a revolución proletaria mundial!




Partido Comunista (Maoista) de Afghanistan; Partido Comunista da India (M-L) Naxalbari; Partido Comunista Maoísta – Francia; Partido Comunista maoísta – Italia; Partido Comunista Revolucionario (PCR-RCP), Canada; Partido Comunista Maoísta (MKP) – Turquía e Kurdistan del Norte – Francia; Movemento Comunista Maoísta, Tunisia; Democracy and Class Struggle, Gales, Estado Británico; Comité de  Construcción  Partido Comunista maoísta, Galiza – Estado Español; Gran Marcha hacia el Comunismo, (Madrid, España); Novo Grupo de Estudo Marxista (NMSG), Sri Lanka; Solidaridade da Loita dos Pobos, Indonesia; Organización Comunista Futuro Vermello – Francia; Servir ao pobo – Sheisau sorelh - Occitania – Estado Francés; Maoist Communist Party, Manipur; Marxistas-Leninistas-Maoístas de Marruecos

No hay comentarios: