domingo, 31 de enero de 2016

INDIA: Maoist eliminated in fake encounter: Varavara Rao / Nuevo asesinato contra el pueblo.

HY29-VARAVARA_R_HY_2714755e
Maoist eliminated in fake encounter: Varavara Rao
Unusual calm prevailed at Bhanjipet village in Narasampet mandal where the funeral of slain naxalite Puttapaka Kumaraswamy alias Veeranna was held here on Thursday. Revolutionary poet Varavara Rao, leaders of various human rights groups and peoples’ organizations attended the funeral. Kumaraswamy was killed in an exchange of fire with police in Odisha on January 24 and his body was brought to the village on Wednesday night.
Speaking on the occasion, Mr Varavara Rao accused the Modi and KCR governments of trying to eliminate Maoists who were working for the people. The political parties which seem to be different were all same. The political leaders were exploiting the natural resources and killing people who questioned them. Describing it as fake encounter, he said Kumaraswamy was working for Janatan sarkar in Chhattisgarh. People here should question the local political leaders who did not speak out on the encounter or fault the government. Kumaraswamy went underground 22 years ago and worked in Maoist party in various capacities and at various places. Kumaraswamy and Soni were one of the most wanted Maoists in Odisha. They have a reward of Rs. 20 lakh and Rs. 5 lakh on their heads. Kumaraswamy was killed in an exchange of fire with police in Odisha on Jan. 24

http://www.thehindu.com/news/national/andhra-pradesh/maoist-eliminated-in-fake-encounter-varavara-rao/article8165048.ece

sábado, 30 de enero de 2016

GALIZA: Máis unha vez: o internacionalismo non é delito! Comunicado de Mar de Lumes condea detención de internacionalistas.


Durante o día de onte, 27 de xaneiro, nove militantes internacionalistas foron detidos no Estado español por, alegadamente, faceren parte da estrutura militar do Partido dos Traballadores do Curdistán (PKK), que a Unión Europea e a propia España decidiron incluír nunha lista de «organizacións terroristas» en 2001, na secuencia da famosa e demostradamente perversa “guerra contra o terror”. Desde Mar de Lumes, como organización galega de solidariedade internacionalista — canda outras organizacións irmás de todo o mundo — vimos denunciando esta lista, os fundamentos ideolóxicos sobre os que asenta e as detencións e xuízos políticos que derivan da súa mesma existencia. Mais queremos, nesta ocasión, facer algunha breve reflexión ao caso.

Primeiro: mesmo asumindo o disparate de considerar o PKK unha organización terrorista, as persoas detidas nesta operación están acusadas formalmente de se integraren nas YPG, as milicias curdas que están a loitar contra o Daesh na Rojava, isto é, en territorio estatal sirio. É a campaña mediática que sempre vén parella a este tipo de accións represivas a que está a confundir deliberadamente o PKK coas YPG. De modo que España, a través do seu tribunal político non só está a criminalizar a solidariedade internacionalista coas organizacións que de facto están a conseguir importantes avanzos militares — por certo, recoñecidos por Rusia, os Estados Unidos e a propia UE — contra o autoproclamado Estado Islámico, unha das peores ameazas para a paz e a vida no Oriente Medio. Ademais, teima en seguir unha doutrina xudicial simplista e ridícula que se basea en considerar que todo o que teña a ver co Curdistán ten a ver consecuentemente co PKK. Esta “teoría da contorna”, que España xa aplicou sen reparos en Euskal Herria e en Galiza para ilegalizar organizacións incómodas para os seus intereses de Estado, e que foi denunciada por innúmeras organizacións internacionais de dereitos humanos, gaña agora unha nova e perigosa dimensión internacional.

En segundo lugar: España está a colocarse, na práctica, na mesma trincheira que Turquía, un dos principais promotores da doutrina da contorna aplicada ao caso curdo, mais tamén un dos aparatos estatais que non dubidou en amañar as últimas eleccións, e tamén as anteriores (segundo fixo pública a OSCE, entre outras) para impedir a entrada do pró-curdo Partido Democrático dos Povos (HDP) no parlamento turco, que tenta ilegalizar esta nova ferramenta electoral, e que está, segundo todos os indicios, por tras de accións de terrorismo de Estado como o atentado á bomba contra a manifestación pola vida de Ancara en outubro pasado, con case un centenar de vítimas mortais e mais de 240 persoas feridas. A elección española dos seus aliados non é unha cuestión menor, especialmente se se considera que entre eses aliados figuran tamén reximes como o de Arabia Saudita, os Emiratos Árabes Unidos, Catar, e outros financiadores demostrados do propio Daesh.

Por último, a detención destes nove militantes e a acusación de integraren un pretendido aparato militar (dentro do Estado español, enténdese) do PKK ten outra lectura en clave estatal. Revela, de feito, a fraca saúde das liberdades civís no conxunto do Estado español, en particular a liberdade de pensamento e a liberdade de asociación. España, que decidiu servirse da ilegalización de formacións políticas para tentar paralisar o independentismo en Eukal Herria ou en Galiza, confirma con esta última acción represiva que non está disposta a cambiar de métodos, e que a criminalización da disidencia democrática, da mobilización social ou da práctica do internacionalismo vai continuar a ser o seu modus operandi habitual.

Por todo isto, desde Mar de Lumes - Comité Galego de Solidariedade Internacionalista só podemos expresar o noso rexeitamento a estes métodos represivos e criminalizadores, e, de novo, facer explícita a nosa solidariedade co povo curdo e coa súa loita contra a desaparición.

INDIA: Contra el plan de ataques aéreos en áreas Adivasis (Comunicado del PCI Maoista)

La Red de Blogs Comunistas, como miembro del Comité Internacional de Solidaridad con la Guerra Popular en la India, va a asumir la responsabilidad de traducir a partir de ahora los comunicados del Partido Comunista de la India (maoista) a  la lengua española, empezando por el primero que ha sido publicado en inglés en 2016, con fecha de finales de 2015, en el entendido de que, como clarificó Lenin en "¿Qué hacer?", «...no es comunista quien olvida en la práctica que los comunistas apoyan todo movimiento revolucionario...»::
CONTRA EL PLAN DE ATAQUES AÉREOS EN ÁREAS ADIVASIS
PARTIDO COMUNISTA DE LA INDIA (MAOÍSTA)
COMITÉ ESPECIAL DE ZONA DE DANDAKARANYA
En la zona de Bijapur, en Bastar, bajo la supervisión directa de altos funcionarios de la policía y oficiales de la fuerza aérea, se efectuaron el pasado 13 de octubre simulacros de ataques aéreos en los que participaron 3 helicópteros. El gobierno del BJP [Bharatiya Janata Party (Partido Popular Indio), en hindi] de Modi, partido brahmánico, nacionalista hindú y fascista, ha elaborado un plan de acción, bautizado “Misión 2016”, para liquidar la lucha revolucionaria en Dandakaranya antes de que finalice el año en curso. Dichos ejercicios y simulacros son parte del plan que pretende acabar, a sangre y fuego, con la lucha maoísta y las luchas de masas opuestas a los desplazamientos forzosos para entregar las riquezas y recursos naturales a las grandes empresas nacionales e internacionales lo antes posible. Nuestro Partido condena con toda firmeza el proyecto de ataques aéreos y hace un llamamiento al pueblo para que levante su voz y se oponga a ellos.
En Dandakaranya, en la actualidad, están desplegados unos 120.000 miembros de fuerzas paramilitares, policía y comandos. La seguridad sobre el terreno no ha dejado de reforzarse en todo momento. No han dejado de llegar a la zona contingentes de la Fuerza de Policía de la Reserva Central [CRPF, en sus siglas en inglés], de la Fuerza Armada de Chhattisgarh [CAF, en sus siglas en inglés], de los CoBRA [“Commando Battalion for Resolute Action”, en inglés], de la policía de fronteras indo-tibetana y de las fuerzas de seguridad fronteriza. Continúa asimismo el proceso de creación de nuevos campamentos en el interior y en las proximidades de los megaproyectos mineros, las grandes plantas industriales, las presas y las líneas férreas. Se están firmando Memorandos de Entendimiento por valor de miles y miles de millones rupias para proyectos en las zonas de mayoría adivasi de Rajnandgaon (Chhattisgarh), los siete distritos de la región de Bastar y Gadchirolli (Maharashtra) con el objetivo de beneficiar a Tata, Jindal, Essar, Neco Jaiswal, Lloyd, Adani, TPG-Texas Power Generation, etc.; es decir, a la burguesía burocrática compradora y a las compañías multinacionales. Con idéntico propósito de beneficiar a las empresas antes mencionadas, se han firmado Memorandos de Entendimiento con la NMDC [Nacional Mineral Development Corporation, en inglés] y la SAIL [Steel Authority of India Limited, en inglés]. Para facilitar el transporte de materias primas y mercancías de estas empresas, y para agilizar el despliegue de las fuerzas armadas, se está construyendo la línea férrea Dalli-Raoghat-Jagdalpur bajo una estricta vigilancia armada. Existe un proyecto de construcción de un centro de formación militar que ocupará las dos terceras partes de la superficie de “Abuj Maad”, tierras en las que han vivido siempre los adivasis maadia, que son una de las antiguas tribus. Se están construyendo a punta de la pistola bases para la fuerza aérea, aeropuertos, helipuertos y campamentos fortificados. Para poner en marcha estos Memorandos de Entendimiento no se está escatimando esfuerzos a la hora de arrebatar cientos de miles de acres de tierra [a los adivasis]. Existe una conspiración para expulsar a cientos de miles de personas y apoderarse de las tierras adivasis de Maadia, Muria, Halba, Batra y Durva, además de las no adivasis de Mahar, Marar, Kalad, Yadav y Gando. Gracias a las luchas de masas contra los desplazamientos forzosos, a la resistencia popular y a la guerra popular que dirige nuestro partido, las grandes empresas detuvieron megaproyectos como los de Bodhghat, Mendki, Raoghat, Chargaon, Amdai, Tulad, Surjagad, Damkodi, etc. Pocos de ellos no llegaron a iniciarse en los últimos 25 años. En la zona de Lohandiguda, en la región de Bastar, las masas locales, con su implacable resistencia de 10 años, obligaron a Tata a dar carpetazo a un proyecto de planta siderúrgica. Ha sido ésta una gran victoria del pueblo heroico.
La crisis económica y financiera imperialista se ha seguido agravando. En estas condiciones, los gobiernos, tanto central como de los Estados, han señalado como prioridad absoluta en sus programas la aniquilación lo antes posible de la lucha maoísta y de los recién creados órganos de poder político popular, los Krantikari Janatana Sarkar (comités populares revolucionarios), así como el saqueo acelerado y al coste que sea de las riquezas naturales del país. Modi, que es el principal lacayo de las grandes empresas nacionales y extranjeras, ha puesto en marcha la tercera fase de la operación “Green Hunt” [“Cacería Verde”, en inglés], que se está desarrollando con la mayor agresividad y que constituye, desde 2009, una guerra injusta contra el pueblo para liquidar la lucha revolucionaria a lo largo y ancho del país. Los ataques aéreos deben entenderse en este contexto.
Ajit Dobhal, consejero de seguridad nacional, y Vijay Kumar, consejero en asuntos de seguridad interna, visitaron Bastar durante las dos primeras semanas de octubre. Más tarde, en una reunión en Raipur de altos funcionarios de la policía y oficiales de la fuerza aérea, se tomó la decisión de llevar a cabo ataques aéreos. Conviene indicar que Modi visitó Dantewada el 9 de mayo para tratar exclusivamente de inversiones de capital y del Salwa Judum-2 [paramilitares organizados por las clases dirigentes indias]. Es bien sabido que, con la excusa de la “Guerra contra el terrorismo” que llevan a cabo los imperialistas, en especial los EEUU en defensa de sus egoístas y mezquinos intereses, ha perdido la vida mucha más gente inocente que combatientes en los ataques efectuados con aviones pilotados o no en Iraq, Afganistán, Pakistán, Siria y otros países o en los ataques israelíes contra Palestina. A día de hoy esto sigue siendo una realidad cotidiana. Ni que decir tiene que también en Dandakaranya la víctima de estos ataques aéreos será la población inocente adivasi y no adivasi. Antes de ello, ocho helicópteros MI-17, ocho drones, ya habían estado planeando día y noche sobre las cabezas de las gentes de Chhattisgarh. También han tomado parte en operaciones antinaxalitas cinco helicópteros de la fuerza aérea de Nagpur. Hay conversiones en curso para adquirir en el futuro inmediato muchos más aviones no tripulados y helicópteros. Es necesario levantar la voz desde todas partes en contra del uso del ejército y de la fuerza aérea, que fueron creados para hacer frente a las amenazas exteriores y no para hacer la guerra al pueblo. Todas las partes deben adoptar medidas para salvaguardar la dignidad y la existencia misma de los adivasis. Todos los patriotas deben dar un paso adelante en defensa de las riquezas y recursos naturales del país para nuestras futuras generaciones.
Nuestro Partido hace un llamamiento a todos los partidos maoístas del mundo, organizaciones revolucionarias, organizaciones internacionales de derechos humanos, sindicatos, a reconocidos intelectuales democráticos y progresistas, a todos los intelectuales progresistas y democráticos del país, organizaciones y activistas de derechos humanos, a las distintas organizaciones sociales adivasis y no adivasis, a los trabajadores y campesinos, a los estudiantes, jóvenes, artistas, escritores, científicos, ambientalistas, maestros, empleados y ciudadanos patriotas para que eleven su voz contra la decisión de efectuar ataques aéreos en Dandakaranya, a saber, en las zonas de mayoría adivasi de Rajnandgaon, Bastar y Gadchirolli, y para que salgan a las calles en señal de protesta.
Vikalp
Portavoz
Comité Especial de Zona de Dandakaranya

PCI (Maoísta)
28 de noviembre de 2015

viernes, 29 de enero de 2016

ESTADO ESPAÑOL: Prisión incondicional para el Secretario General de Reconstrucción Comunista.


correovermello-noticias
Madrid, 29.01.16
El máximo responsable de la organización Reconstrucción Comunista, Roberto Vaquero, fue ingresado en prisión incondicional por orden del juez Velasco de la Audiencia Nacional, informan medios de prensa burguesa hoy.
Se le acusa de tenencia ilícita de armas y de pertenencia a banda criminal. Los otros detenidos, entre ellos un ciudadano con nacionalidad turca, se les han señalado diversas fianzas para eludir la prisión.
El juez también ha decretado la ilegalización de la organización comunista por espacio de un año y el cierre de sus locales en Vallecas-Madrid y en Valencia.
Los nueve internacionalistas detenidos en tres ciudades del Estado Bilbo, Madrid y Valencia dentro del operativo represivo "Operación Valle" realizaban tareas de solidaridad y apoyo con la causa del pueblo kurdo en la Rojava.
Fuentes cercanas a los comités de apoyo al pueblo kurdo, descartan vinculos con el PKK y señalan a las autoridades turcas como las que presionan a las autoridades reaccionarias del Estado español para que procedan judicialmente contra la solidaridad con los kurdos.

BRASIL: REVOLTA POPULAR NA CIDADE DE COARI - AMAZONAS "Além da casa do prefeito Igsson Monteiro (PMDB), os manifestantes incendiaram a Câmara Municipal da cidade, depredaram e saquearam a casa de três vereadores e jogaram o carro do gestor no rio Solimões."

Coari-revolta-7

População queima casa do Prefeito, de vereadores e toca fogo na Câmara

A casa do prefeito, três vereadores e a Câmara Municipal, foram invadidas e incendiadas, na manhã desta quarta-feira (14), durante protesto de funcionários públicos que estão com salários atrasados, e também, de mototaxistas que estariam revoltados com as taxas impostas pelo executivo municipal.
2808dd0caa58a185838f8b2bf6603e62

Além da casa do prefeito Igsson Monteiro (PMDB) , os manifestantes incendiaram a Câmara Municipal da cidade, depredaram e saquearam a casa de três vereadores e jogaram o carro do gestor no rio Solimões.
O titular da Delegacia Interativa de Coari, delegado Luis Fernandes, pediu reforço da PM que enviou, por volta das 16h (18h no horário de Brasília) desta quarta, para a “Terra do Petróleo” cerca de 60 policiais militares do Batalhão de Choque. A situação já está controlada, porém a polícia não descarta novos ataques por parte dos manifestantes.
De acordo com informações da Polícia Civil, com informações da Polícia Civil, aproximadamente 400 manifestantes se reuniram na frente da casa do prefeito para protestar contra a falta de pagamento de salários que se arrasta desde o mês de agosto. Alguns dos funcionários estariam sem o décimo salário.

Casas e câmaras foram queimadas pelo povo revoltado

A situação saiu do controle e os manifestantes invadiram as duas casas do prefeito, localizadas no Centro e no bairro Tauamirim, onde destruíram eletroeletrônicos, móveis, e depois, incendiaram as residências que ficaram completamente destruídas. Em seguida, eles incendiaram a Câmara Municipal e saquearam a casa de três vereadores, Igseu, conhecido como Bat (PMDB), que é presidente da Câmara e irmão do prefeito, além dos vereadores Passarão (PTC) e Saluciano Junior (PMDB).
Conforme a Polícia Civil, durante a revolta, um mototaxista foi preso por incitar a violência. Mas ele foi liberado logo em seguida. O chefe da assessoria de comunicação da Polícia Militar, major Luiz Navarro, Coari ganhou reforço de policiais militares de cidades próximas e, também, do Batalhão de Choque. Os policiais deverão permanecer na cidade até que a situação esteja totalmente controlada. 

Atrasos
Um funcionário, que preferiu não se identificar temendo represálias por parte do prefeito, disse que a maioria dos funcionários públicos está com o salário atrasado desde o mês de agosto de 2014. Inclusive até o décimo terceiro salário não foi pago pelo chefe do executivo municipal. “É uma falta de respeito com os funcionários que precisam sobreviver e pagar suas contas”, frisou.

Coari e escândalos

Coari é conhecida no Amazonas como a “Terra do Petróleo” por conta da instalação da Petrobras na cidade. Embora seja rica no gás e petróleo, Coari é manchada pelos crimes ocorridos na cidade como corrupção e a rede de prostituição infantil, que era comanda pelo ex-prefeito de Coari, Adail Pinheiro. Este está preso desde fevereiro do ano passado, em um Batalhão da PM, em Manaus. Adail é suspeito de comandar uma rede de prostituição que envolvia vítimas com idades de 10 a 13 anos de idades na cidade. Ao menos sete pessoas foram presas e condenadas por integrarem o grupo de exploração sexual em Coari e Manaus. Adail foi condenado por favorecimento a prostituição infantil a 11 anos e 10 meses de cadeia em regime fechado. Mas como corre risco de morte, ele permanece em uma batalhão da PM.
Na última terceira-feira (13), o ex-prefeito foi condenado mais uma vez por unanimidade pela Corte do Tribunal de Justiça do Amazonas (TJAM), a 1 ano e dois meses em regime aberto, com pagamento da pena em serviços comunitários, por descumprimento de ordem judicial. (Fonte: Informações de Terra) (Foto: Blog do Ronaldo Tiradentes)

Dois caminhos: o feminismo ou a luta feminina revolucionária. (Servir ao Povo de Todo Coração)

Dois caminhos: o feminismo ou a luta feminina revolucionária

Introdução

Para melhor compreendemos o feminismo e sua natureza, precisamos revisar o desenvolvimento do mundo moderno desde o século XIX até os dias atuais, de maneira rasa e mais sucinta possível. Comecemos.
Lembremos que a burguesia se instaura no poder, inicia seu período histórico e consequentemente institui o capitalismo na Europa com as revoluções burguesas, sendo as principais a Revolução inglesa (1640/88) e Revolução francesa (1789). Revolução burguesa compreende um grande movimento (na maioria dos casos militar; em todos os casos, também cultural, social, político, econômico, etc.) no qual a burguesia dirigiu todo o povo contra a aristocracia, o clero e os latifundiários dentre os séculos XVII a XIX; também é conhecida como “revolução democrática”.
Esses grandes movimentos derrubaram, por meio da violência revolucionária (na maioria dos casos), as classes feudais e aristocráticas da Europa feudal: os camponeses tomaram as terras dos latifundiários, destronaram o Poder da nobreza e do clero. Daí estruturou-se o Estado burguês, baseado na propriedade capitalista, com a grande indústria e a agricultura capitalistas. Revoluções burguesas ou democráticas não ocorreram em todo o mundo, mas somente nos países da Europa (Alemanha, Inglaterra, França, Itália, etc.) e USA, Canadá e Japão, etc..
Com o desenvolvimento do capitalismo nestes países pós-revolução democrática, inevitavelmente começaram a surgir os monopólios, isto é, grupos que acumulavam capital e várias empresas, acabando com a era do capitalismo de livre concorrência e iniciando o processo que culminou em imperialismo.
Vale lembrar que nos países da Ásia (com exceção do Japão), África e América Latina, não houveram revoluções burguesas ou democráticas. Aqui, o capitalismo não se consolidou por conta de uma burguesia nativa que hipoteticamente crescera, acumulara grande capital nacional, se tornando politicamente poderosa e derrubando as forças feudais; mas ao contrário: nesses países o capitalismo foi implantado pelo imperialismo, ou seja, pela burguesia de um país capitalista estrangeiro, caracterizando-se um capitalismo burocrático. Isso significa que aqui o capitalismo foi implantado por cima das bases feudais, e estas bases não foram eliminadas como seria o correto, como ocorreu nos países cujos passaram por revoluções democráticas. Uma prova mínima e sintetizada das bases semifeudais nos países do terceiro mundo é, a exemplo, o latifúndio, existente e poderoso até hoje.
Toda a explicação inicial pode soar irrelevante para abordarmos o feminismo (o que teria a ver o feminismo com ‘capitalismo burocrático’, ‘imperialismo’, ‘revolução burguesa’ e etc?), mas logo abaixo começará a ficar claro que essa questão, aparentemente banal, fará uma imensa diferença na análise.

O feminismo e sua essência: a burguesia revolucionária

O feminismo surgiu como pauta da burguesia revolucionária do século XIX, buscando transformar as bases culturais-ideológicas da sociedade (a superestrutura), modificando as relações sociais que decorriam das velhas bases do feudalismo já derrubado. Até o século XIX, a burguesia [ainda] desempenhava um papel revolucionário, de destruição das classes feudais e liberação das forças produtivas; todavia, a burguesia foi passando cada vez mais para o campo da contrarrevolução conforme ia se consolidando o imperialismo (século XX), que é a fase decadente e em decomposição do capitalismo, e conforme o proletariado se colocava como nova força social com seu caráter revolucionário.
Durante a época do imperialismo (que nos encontramos até hoje), a burguesia passa para o campo da contrarrevolução, perde sua essência revolucionária e passa a temer o progresso da civilização humana por medo da ascensão do proletariado. Em consequência, todas as pautas e movimentos que surgiram graças à burguesia e que eram dirigidos por ela, passam também, ou para o campo reacionário, ou para o campo da inconsequência política, da inconsciência e da vacilação. Enfim, tais movimentos que surgiram e se desenvolveram sob direção da burguesia revolucionária – que se tornou reacionária – passam a ser incapazes de abordar a realidade e produzir uma solução sólida para os problemas que se propõem a resolver.
As pautas do feminismo em seu surgimento incluíam a luta pelo direito ao voto, liberdade financeira (direito ao trabalho), direito ao aborto e ao acesso à contracepção, além do direito a saúde, educação e demais serviços antes proibidos ou restritos. Essas pautas surgiram em contraponto ao pensamento feudal que imperava sobre e contra as mulheres. Não era – o feminismo – um movimento isolado e nem podemos ter essa analise rasa sobre um movimento que não tinha fim em si mesmo, mas que fazia parte do movimento geral da burguesia para varrer as bases culturais-ideológicas do feudalismo da Europa.

Mas o feminismo não abrangia todas as mulheres de uma mesma maneira, era um movimento que servia às mulheres para cada qual de acordo com o interesse de cada classe – embora, na Europa, aglutinou e uniu todas as mulheres.
Vejamos: na Europa do século XIX, o feminismo pede a liberdade financeira e independência do marido, mas esta reivindicação tinha duas consequências para grupos diferentes de mulheres: para a mulher burguesa, significava direito a acumulação de capital e independência de fato do marido; enquanto que para a mulher proletária, operária, significava unicamente trabalhar nas linhas de produção industrial – o que significava, de fato, um progresso com relação ao trabalho servil doméstico que as mulheres antes eram submetidas intocavelmente, mas também servia principalmente à burguesia, que tinha nas mulheres um maior contingente de mão-de-obra para explorar.
Antes do surgimento do imperialismo, as reivindicações da mulher – não só da mulher burguesa, mas de todas as classes, uma vez que a burguesia representava um avanço – eram as mesmas (direito ao voto, fim da autoridade marital, etc.), e o movimento feminista, mesmo dirigido pela burguesia, aglutinava os interesses das mulheres de todas as classes até o fim do século XIX. Isto é reflexo da luta de classes em geral da época e só era possível [a união de todas as mulheres no feminismo…] porque os interesses de todas as classes existentes antes e durante a ofensiva da revolução democrática (burguesia revolucionária, pequena-burguesia, camponeses e o nascente proletariado) eram os mesmos, em síntese: destronar o feudalismo e a aristocracia, impor um novo regime social ‘democrático’, etc.; isso reflete no movimento feminista, aglutinando todas as mulheres num interesse igualmente comum: destronar os costumes feudais na cultura e nos costumes, construindo uma sociedade democrática-burguesa (até então a forma mais avançada de sociedade) para as mulheres.
Por tal razão deve-se compreender o feminismo como a particularidade de um movimento geral da burguesia para destruir as relações sociais que correspondiam à velha sociedade feudal. E, portanto, realmente cumpriu nessa época um papel revolucionário-democrático de extermínio das relações feudais (na Europa).

Burguesia e sua passagem à contrarrevolução: consequências no feminismo

Em países como França, Alemanha, USA, Inglaterra, Itália e demais países da Europa/América anglo-saxônica (além do Japão), onde a burguesia consolidou a revolução democrática e destruiu o feudalismo, o feminismo cumpriu bem o seu papel: promoveu a destruição total das bases feudais na questão da mulher e avançou as tarefas democráticas até onde pôde (até onde a burguesia permitiu).
Quando surge e se consolida completamente o imperialismo e a burguesia passa totalmente para o campo da contrarrevolução, impedindo o progresso da humanidade por temer que o proletariado tomasse o Poder, o feminismo também passa por uma mudança essencial. As bases sociais que dirigiam o feminismo [isto é, a burguesia] passam totalmente para o campo do retrocesso e o feminismo sofre uma cisão: de um lado, o feminismo burguês; dum outro lado, as reivindicações das mulheres proletárias*, que ficaram com a responsabilidade de continuar o caminho do progresso à questão da mulher.
Do lado do feminismo burguês, inicia-se uma série de deturpações lógicas e políticas das reivindicações, donde surgem as mais bizarras interpretações e propostas. A concepção de “luta de sexo” vem objetivamente para opor mulheres e homens da mesma classe, ou seja, é o feminismo tendo um papel abertamente reacionário servindo à sua classe – a burguesia. Já do lado da luta feminina do proletariado, inicia-se uma marcha para retomar o caráter progressista da luta feminina, apontando a burguesia como classe reacionária que impede o progresso da civilização humana, e, portanto, classe que impede a completa emancipação da mulher, colocando a necessidade de derrubá-la e instaurar o Poder do proletariado para fazer progredir a questão feminina – tal como fizera a burguesia revolucionária durante o feudalismo.

O feminismo no terceiro mundo Brasil

O feminismo surge aqui também como uma ideia, um pensamento da burguesia no fim do século XIX, na era da burguesia revolucionária. Todavia, num país como o Brasil do século XIX, onde já havia dominação estrangeira (através do bombardeio de manufaturas inglesas, principalmente), a burguesia nacional² permanece muito débil economicamente por não conseguir competir com o capital estrangeiro, então, se torna muito débil politicamente também, ou seja, frágil e sem potência para dirigir e conduzir uma revolução democrática. Além do mais, essa impotência faz com que a burguesia nacional caia numa inconsequência política, deixando a desejar na organização das mulheres durante a era da revolução democrática burguesa. Deste modo, por mais que o feminismo tenha surgido e com propostas progressistas à época, ele não pôde crescer nem organizar as mulheres de todas as classes pela fragilidade da classe que trouxe à luz tal ideia, isto é, a burguesia nacional.
O feminismo no Brasil ganha força mesmo no século seguinte, a partir de 1920, justamente a época em que a revolução democrática como tendência estava mais latente na sociedade brasileira, sendo ordem-do-dia da sociedade na época; época esta que é marcada pela greve geral de 1917 e pela fundação do Partido Comunista do Brasil (1922).
As pautas do feminismo no Brasil nessa época de auge da revolução democrática como tendência eram as mesmas do feminismo da burguesia revolucionária na Europa do século XIX: liberdade para trabalhar sem autorização do marido e independência financeira, sufrágio universal (direito ao voto), etc.
Ocorre que a debilidade da burguesia nacional na era do imperialismo não permitiu que o feminismo ascendesse no meio das classes populares (não foi capaz de organizar e mobilizar as mulheres operárias e camponesas – deixando de lado, por exemplo, as mulheres negras, que mais sofreram com as tradições feudais-escravistas -; não pôde nem mesmo mobilizar um grande contingente de mulheres da pequena-burguesia), e assim como toda a revolução democrática no Brasil, não foi capaz de cumprir suas tarefas históricas de ruptura com as tradições e bases feudais-semifeudais no país.
Mesmo não tendo sido concluída a revolução democrática no Brasil, muitos das reivindicações feministas da burguesia foram possíveis de serem consolidadas com a ascensão de Getúlio Vargas – que significa a consolidação e aprofundamento do capitalismo burocrático, assentado ainda sobre grande parte das bases semifeudais que a burguesia nacional [no campo das mulheres, o feminismo] não conseguiram destruir ou romper.

Capitalismo burocrático e cisão do feminismo

Getúlio Vargas ascende ao Poder no Brasil e promove uma reestruturação do velho Estado brasileiro: mantendo intacta a estrutura latifundiária e a subjugação ao imperialismo (ora inglês, ianque e flertes com o alemão/nazista), Vargas promove a consolidação do capitalismo burocrático³ e a ascensão da fração burocrática da grande burguesia à hegemonia do Estado. Este feito, somado à maior penetração imperialista no país (fruto da II Guerra) e ao crescimento do proletariado (já provido de seu Partido Comunista), fomenta a cisão do feminismo no Brasil como consequência da completa passagem da burguesia no Brasil para o campo da contrarrevolução (no caso da burguesia nacional, a passagem completa para o campo da irreversível inconsequência política).
O feminismo, que antes do capitalismo burocrático ser consolidado tinha nas classes a mesma reivindicação (a conclusão das tarefas democráticas para a mulher: sufrágio universal, direito ao trabalho, etc., embora na prática não foi capaz de se consolidar), passa a dividir-se entre as classes.
Dois setores de maior expressão passam a levantar as pautas da questão feminina, sendo estes os movimentos feministas burgueses, com as concepções que excluem a necessidade do Poder e concebem a opressão feminina de modo isolado de toda a ordem social; e o outro setor é do movimento feminino ligado ao proletariado, que concebe o problema da mulher como particularidade da ordem social e entende que, assim como a burguesia europeia – na época, classe revolucionária – ascendeu na sua revolução e proporcionou um imenso progresso da questão feminina, para avançar ainda mais e definitivamente a questão feminina é necessário um novo regime da classe revolucionária de nossa época, o proletariado. Eis a diferença substancial entre estes setores.

O feminismo no Brasil hoje

Movimento Feminino Popular, a expressão mais alta do movimento feminino dirigido pelo proletariado.
Conforme colocado, quando a burguesia passa para o lado da contrarrevolução e da completa inaptidão política, e o feminismo passa pela sua cisão, recaí ao proletariado a missão de avançar com as reformas democráticas – inclusive na questão feminina (integrar a mulher na produção; destruir as tradições da cultura feudal de posse da mulher pelo homem; etc.), através de uma análise científica da sociedade e propondo uma ruptura verdadeira com a velha ordem de coisas; enquanto que a burguesia cai em completa vacilação política, mostra toda sua incapacidade de dirigir o processo democrático quando apresenta suas teorias “filosóficas” mirabolantes que na prática só faz impedir o avanço da questão feminina.
Na prática, o avanço e as conquistas na questão feminina só será possível de ser conquistados e consolidados numa luta comum contra dois inimigos perniciosos e que devem ser enxergados como dois lados de um mesmo inimigo, a seguir: as velhas classes (inclui o seu velho Estado, a sua velha sociedade, etc., ou seja, a luta pela Revolução) e as ideias do feminismo burguês. O segundo é nada menos do que a burguesia tentando dirigir o movimento das mulheres, e a história provou já que esta classe não foi e nem é hoje capaz de fazer avançar a questão feminina no Brasil.
O “pecado” de permitir o avanço da burguesia nas fileiras do movimento feminino reside no fato de que a burguesia, além de incapaz de solucionar a questão feminina – como já dito – , também traz contigo a confusão ideológica e o oportunismo, que só atrasam o movimento. As teorias que levantam o feminismo burguês servem, consciente ou inconscientemente, a atrasar e inverter as prioridades e a correta compreensão da realidade. Disso já nos vacinou o grande Lenin, em diálogo com a comunista alemã Clara Zetkin:
“A que conduz, na final das contas, esse exame insuficiente e não marxista da questão? Ao seguinte: a que os problemas sexuais e matrimoniais não sejam vistos como parte da principal questão social e que, ao contrário, a grande questão social, apareça como parte, como apêndice do problema sexual. A questão fundamental é relegada a segundo plano, como secundária. Isso não só prejudica a clareza da questão, mas obscurece o pensamento em geral, a consciência de classe das operárias.” (LENIN, “Lênin e o Movimento Feminino”, de Clara Zetkin).

Conclusão

De modo que se buscarmos entender o feminismo para além de uma visão rasa de um movimento em si mesmo, vamos compreender cada vírgula de sua prática atual e cada centímetro de sua natureza de classe: Surgiu como ideia da burguesia para varrer as tradições feudais na Europa; sofre um freio imposto pela própria burguesia quando esta passa para o campo da contrarrevolução; passa por um processo de cisão entre burguesia X proletariado, e somente este último pode fazer avançar a questão feminina quando instaurar seu Poder. No Brasil, surge com as ideias da revolução democrática, sendo uma ideia conduzida pela frágil burguesia nacional, que não teve capacidade de conduzir a revolução democrática e, no feminismo, foi incapaz de organizar as mulheres das classes populares e avançar seriamente na questão feminina; e sofre a cisão com a consolidação do capitalismo burocrático, tornando a burguesia, agora sim, completa e irreversivelmente incapaz de abordar seriamente o problema e propor uma solução, enquanto o proletariado ganha a missão de continuar a progredir a questão feminina, organizando as mulheres das classes populares (operárias e camponesas, em especial as mulheres negras, assim como também organizar as estudantes e intelectuais honestas que se põe ao lado do povo).
É assim que, no feminismo, as coisas estão postas e só serão modificadas com uma Revolução; da mesma forma como só foi iniciada as reformas democráticas para as mulheres com a revolução democrática na Europa. Por isso, solucionar completamente a questão da mulher no Brasil significa lutar pela revolução democrática de novo tipo dirigida por um verdadeiro Partido Comunista, eliminando as tradições feudais que oprimem a mulher – hoje, principalmente as mulheres das classes populares -, construir o socialismo e marchar para o comunismo com sucessivas revoluções culturais, varrendo os resquícios de ideias burguesas que também oprimem a mulher.
Deixemos claro que, com essa conclusão, não esperamos nem compactuamos com ideias como, por exemplo, de que os comunistas devem “deixar de lado” a questão feminina ou “esperar a revolução” para tomar uma atitude contra as velhas condutas abusivas e características do inimigo de classe (assédio, humilhação, etc.); mas inversamente, o comunista é um agente moral, é um exemplo e deve sê-lo, e lógico que deve romper com todas as práticas características da velha cultura, combatê-las nos companheiros próximos e denunciar a que classe estas serve.

Notas

*”Reivindicações das mulheres proletárias” equivale ao que alguns chamam erradamente de “feminismo proletário/revolucionário/etc.”; não há consenso quanto ao uso do termo “feminismo” para denominar as reivindicações dos(as) comunistas para a questão da mulher: alguns utilizam o adjetivo “proletário” para diferenciar do feminismo burguês, enquanto outros rejeitam o termo “feminismo” por considerar ele próprio da concepção burguesa do problema feminino. Analisando a história do feminismo, temos a mesma posição do grande Lenin e as comunistas revolucionárias do século XX:
“Parecem-me importantes para o nosso atual trabalho de agitação e propaganda, se esse trabalho pretender de fato conduzir à ação e a uma luta coroada de êxito. As teses devem deixar bastante claro que somente através do comunismo se realizará a verdadeira libertação da mulher. É preciso salientar os vínculos indissolúveis que existem entre a posição social e a posição humana da mulher: isto servirá para traçar uma linha clara e indelével de distinção entre a nossa política e o feminismo.” (…) “Necessitamos de organismos apropriados para realizar o trabalho entre as mulheres. Isso não é feminismo: é o caminho prático, revolucionário.” (LENIN, Vladimir. “Lenin e o Movimento Feminino”, Clara Zetkin, 1920)
² ”É muito importante ainda que se ressalte, a conceituação distintiva de burguesia burocrática e burguesia nacional, sendo a primeira grande burguesia local atada ao latifúndio e ao imperialismo, composta de duas frações básicas, a burocrática e a compradora e a segunda, que é média burguesia ou burguesia genuinamente nacional. Burguesia nacional ou média, cujo duplo caráter é determinado por sua condição de oprimida pela grande burguesia lacaia e pelo imperialismo por um lado, e pela própria condição burguesa de exploradora da força de trabalho humana, de outro. A sua debilidade econômica derivada da opressão a que está submetida pelos monopólios estrangeiros e nacionais, além do seu natural temor à revolução proletária, a faz uma classe vacilante, inconsequente e totalmente incapaz de realizar a democracia — questão agrária e nacional — pendentes nos países atrasados e que só pode se dar pela via revolucionária.” (‘O fim da história da democracia burguesa e a época da democracia popular’, prof. Fausto Arruda, publicado em jornal A Nova Democracia nº 3)
³ Capitalismo burocrático é um tipo de capitalismo que nasce da imposição imperialista e não de uma revolução democrática, logo sendo consolidado sobre bases feudais de relações. Significa que é um capitalismo subordinado aos interesses de uma ou mais potências imperialistas e não visa independência nacional.

miércoles, 27 de enero de 2016

INDIA: In solidarty with the fight for dignity and justice for Rohith. Public meeting.

ESTADO ESPAÑOL: Comunicado de Rojava Azadí Madrid condena detención de internacionalistas.


#ApoyoDetenidos27E por solidarizarse con la causa kurda [castellano & english]



[CASTELLANO]

Desde el colectivo Rojava Azadî Madrid queremos mostrar nuestro total rechazo a las últimas detenciones de activistas, que han luchado y luchan en apoyo a la causa kurda, dentro del Estado Español.

Las detenciones de al menos 9 activistas en Valencia, Bilbao y Madrid; que respaldan la causa kurda, mostrando su solidaridad con los pueblos oprimidos así como el apoyo a la revolución de Rojava; son una muestra más de la complicidad del Estado español con el fascista gobierno turco.

A través del aparato represivo, representado a día de hoy en la figura del magistrado Eloy Velasco, así como de las instituciones de la Brigada de Información Central y Provincial; se han detenido a los activistas bajo falsa acusación de ayuda a la organización del PKK. Podemos comprobar la carrera de dicho magistrado, que es promotor de las últimas operaciones contra anarquistas y otros movimientos sociales de base en el Estado español; siendo uno de los principales motores de la represión en este país.

Queremos recalcar que los medios de información, La Razón y El País, están promoviendo información falsa, insistiendo que las YPG (Unidades de Defensa del Pueblo) son parte de la organización del PKK (Partido de los Trabajadores del Kurdistán), considerada terrorista por varios países a nivel mundial. Insistimos en que las YPG/YPJ no son consideradas organizaciones terroristas por ningún Estado, a excepción de Turquía, y que

muchas organizaciones están luchando por sacar al PKK de las listas internacionales de organizaciones terroristas, ya que este grupo es una de las principales fuerzas de choque contra el ISIS (Estado Islámico) en la región de Irak.
Condenamos firmemente estas detenciones de activistas que apoya con su solidaridad internacional al pueblo kurdo así como a las YPG/YPJ, principales valedores de la resistencia contra el ISIS sobre el terreno en Siria e Irak.
Condenamos firmemente al aparato represor de este Estado, que focaliza sus esfuerzos en las detenciones de activistas y deja libres e impunes a los políticos, banqueros y otras personalidades corruptas que saquean a las poblaciones de este Estado.
Condenamos a los medios de comunicación que con sus falsas informaciones confunden, engañan y manipulan la realidad que recibe la población en este territorio, haciendo a los ciudadanos menos conscientes y más manipulables a manos del Estado y sus instituciones represoras.


¡Contra su represión nuestra solidaridad!


¡Libertad detenidos por apoyar la causa kurda!


#ApoyoDetenidos27E

———————————————————————-

[ENGLISH]


Rojava Azadi Madrid wants to show its total rejection to the recent detentions of activists who support the Kurdish cause within the Spanish State.

The detentions of at least 9 activists in Valencia, Bilbao and Madrid, who show solidarity with the oppressed and support the revolution in Rojava, is another dangerous example of the complicity of the Spanish State with the fascist Turkish government.

Through the repressive apparatus represented today by the figure of Judge Eloy Velasco, as well as the Central and Provincial Evidence Gathering Teams, these activists have been arrested under false charges of helping the PKK(Workers Party of Kurdistan). If we look at Velasco’s career, he is the promoter of the latest operations against anarchists and other grassroots social movements in the Spanish State, most of which have been proved to be false, with no evidence to sustain them. He represents one of the main pillars of repression in this country.

We want to highlight the role of the newspapers La Razón and El País, who divulge false information, constantly publishing that the YPG (People’s Defense Units) are part of PKK, who is considered a terrorist organization by many countries. We insist that the YPG / YPJ are not considered terrorists by any country, except for Turkey, and many organizations are struggling to remove the PKK from terrorist lists, as it is the main force fighting against the Islamic State in the region.
We strongly condemn the detentions of these activists who, through international solidarity, support the Kurdish people and the YPG / YPJ, leading proponents of the resistance on the ground against ISIS in Syria and Iraq.
We strongly condemn the repressive state apparatus, which focuses its efforts on detaining activists and leaves politicians, bankers and other corrupt personalities who plunder the population unpunished and free.
We also condemn the media that publishes false information to confuse, deceive and manipulate reality, helping to create a misinformed society, subject to the manipulation of the state and its repressive institutions.


Our solidarity against repression!

Freedom for those who support the Kurdish cause!

Solidaridad con el pueblo kurdo! Libertad para los detenidos! Comunicado del Movimiento Pro Amnistía y Contra la Represión.


x Amnistiaren Aldeko eta Errepresioaren Aurkako Mugimendua
La Policía Española ha detenido a varias personas bajo la acusación de llevar a cabo un “adiestramiento para la guerra de la mano del PKK"

[Euskara]

KURDISTANGO HERRIAREKIN ELKARTASUNA! ATXILOTUAK ASKATU! (Eus/Cast)
Espainiako Poliziak hainbat lagun atxilotu ditu Estatu Islamikoari aurre egiteko Kurdistango Langileen Alderdiarekin (PKK) “gerrarako trebatzean” aritzea leporatuta. Bilbon ere atxiloketaren bat burutu egin dute. Hainbat hedabideren arabera atxilotuei, trebatze ariketak bukatu eta gero, YPG milizian sartzea egotzi diete, baita Alderdi Marxista Leninista sortzea ere.
Amnistiaren Aldeko eta Errepresioaren Aurkako Mugimendutik gogora ekarri nahi dugu Amerikako Estatu Batuek zein Europar Batasunak, Euskal Herriko hainbat antolakunde politikorekin egin zuten modu berean, PKK “talde terroristen” zerrendan sartu zutela 2011. urtean.
Honi gaineratu behar diogu AEBk eta EBk, euren terrorismoa munduko txoko guztietara zabaldu duten horiek, etengabeko babesa eman diotela Turkiari Kurdistango herriaren aurka burutu dituen basakeri guztien aurrean. Turkiak hamarkadak daramatza PKKko kideak diren militanteak, eta ez direnak ere, erailtzen, bahitzen, torturatzen eta atxilotzen. Turkiak hamarkadak daramatza kurduen aurkako sarraskia burutzen Nazioarteko Komunitatea deritzanaren oniritziarekin.
Oraingo honetan Estatu Islamikoari aurre egitea bihurtu nahi dute delitu, Donbassen nazi ukraniarrei aurre egitea delitu bihurtu duten bezala. Kurduak Estatu Islamikoa geldiarazten lehenengoak izan ziren orain dela hilabete gutxi eta, bitartean, Turkiak Kurduen posizioak bonbardatzeari ekin zioten. Honezkero, jakina da Turkiak Estatu Islamikoari Siriatik ateratako petrolioa erosten diola askoz ere merkeago eta, Turkiarekin lehentasunezko harremana dutela jakinda, Europako Batasunak eta Estatu Batuek negozio honetan zeresan handia daukatela ez dago zalantzarik.
Amnistiaren Aldeko eta Errepresioaren Aurkako Mugimenduak bere elkartasuna helarazi nahi dio herri kurduari eta atxilotuen askatasuna galdegiten du, hala nola, Espainiako Polizia eta gainontzeko okupazio indarrek Euskal Herritik alde egin dezaten ere.
Euskal Herrian, 2016ko urtarrilaren 27an.

Amnistiaren Aldeko eta Errepresioaren Aurkako Mugimendua.

[Castellano]
La Policía Española ha detenido a varias personas bajo la acusación de llevar a cabo un “adiestramiento para la guerra” de la mano del Partido de los Trabajadores de Kurdistán (PKK). También en Bilbo han realizado alguna detención. Según algunos medios de difusión, a los detenidos se les acusa de pasar a formar parte de la milicia del YPG así como de crear el Partido Marxista Leninista.

Desde el Movimiento Pro Amnistía y Contra la Represión queremos recordar que, al igual que hicieron con varias organizaciones políticas de Euskal Herria, los Estados Unidos y la Unión Europea incluyeron al PKKen la lista de “grupos terroristas” en 2011.
A esto tenemos que sumarle que tanto los EEUU como la UE han dado un apoyo constante a todas las salvajadas que Turquía ha realizado contra el pueblo de Kurdistán. Turquía lleva décadas asesinando, secuestrando, torturando y deteniendo a miembros del PKK, y también a los que no lo son, con el beneplácito de la llamada Comunidad Internacional.
Esta vez quieren convertir en delito hacer frente al Estado Islámico, al igual que han convertido en delito hacer frente a los nazis ucranianos en Donbass. Los kurdos fueron los primeros en frenar al estado islámico hace pocos meses mientras que, en ese momento, Turquía inicio el bombardeo contra las posiciones kurdas. A estas alturas es conocido que Turquía compra al Estado Islámico el petróleo extraído de Siria a un precio mucho más bajo y que, teniendo en cuenta las relaciones que la UE y Estados Unidos tienen con Turquía, no hay duda de que estos últimos tienen mucho que decir en este tema.
El Movimiento Pro Amnistía y Contra la Represión quiere hacer llegar su solidaridad al pueblo kurdo y exigir la libertad de los detenidos. Igualmente exige que la Policía Española y el resto de fuerzas de ocupación salgan de Euskal Herria.

En Euskal Herria, a 27 de enero de 2016.
Movimiento Pro Amnistía y Contra la Represión.
Texto completo en: http://www.lahaine.org/eusk-cast-solidaridad-con-el

ESTADO ESPAÑOL: ¡LIBERTAD PARA LOS INTERNACIONALISTAS DETENIDOS!


 
correovermello-noticias
Madrid, 27.01.16
Fuentes del Ministerio del Interior informan de una operación represiva contra supuestos simpatizantes del Partido de los Trabajadores del Kurdistán en Madrid, Valencia y Bilbao.
Según fuentes de la prensa hay nueve detenidos, cercanos a la organización Reconstrucción Comunista. El diario El País afirma que entre los detenidos estan los maximos dirigentes de esta organización y que se estan llevando acabo registros domiciliarios.
Reconstrucción Comunista/Partido Marxista-Leninista, de tendencia Hotxista, envió algunos voluntarios al Batallón Internacional que combate en la Rojava a los mercenarios del Daesh, que a su regreso fueron detenidos y puestos en libertad con cargos, manteniendo una activa campaña de propaganda en defensa del pueblo kurdo.
Por el momento no hay confirmación por parte de la organización de estas detenciones.

NOTA DE DR:
Desde Dazibao Rojo condenamos esta nueva acción represiva contra los internacionalistas en el Estado español y exiguimos su inmediata puesta en libertad, a la vez que denunciamos la complicidad del regimen reaccionario español con los fascistas turcos que estan cometiendo terribles crimenes contra la población kurda y la oposición revolucionaria y democrática.

martes, 26 de enero de 2016

PERÚ: Policía que ordenó masacre a estudiantes fue condecorado por Israel Hernández (Diario La Voz Regional de Apurimac)


Policía que ordenó masacre a estudiantes fue condecorado por Israel Hernández.

Separación de 10 docentes de la UNAMBA sería vil venganza de Hernández y Cía.

LA LEY SOY YO. Mayor PNP Nicolás Gómez, fue condecorado por “valiente y extraordinaria” acción de desalojo de estudiantes de la UNAMBA.
El último viernes, se produjo una nueva jornada de represión entre efectivos de la Policía y los estudiantes de la Universidad Nacional Micaela Bastidas de Apurímac (UNAMBA). Esta vez los hechos ocurrieron entre las calles Díaz Barcena y Nuñez, del centro de la ciudad, donde queda ubicada la sede de la Corte Superior de Justicia de la región.
Hasta ese lugar llegaron los estudiantes como en días anteriores, con el objetivo de exigir al juez Juan Suyo Rojas, del Primer Juzgado Penal Liquidador, se pronuncie sobre el informe de la Superintendencia Nacional de Educación Superior Universitaria (SUNEDU), que ingresó el día anterior, donde el procurador Mac Donald Rodríguez, solicita dejar sin efecto la medida cautelar que ampara a la comisión reorganizadora de Israel Hernández, para continuar al mando de la UNAMBA.
Entre las 11:00 y 11:30 horas, los estudiantes, lejos de estar arengando en contra del Poder Judicial o de obstaculizar el tránsito de vehículos y personas, estuvieron parados en las veredas que dan al frontis del palacio judicial, aguardando el pronunciamiento del juez.
Hasta ese lugar se trasladó un contingente policial, encabezado por el Mayor PNP Nicolás Gomez Hidalgo, quien lejos de conservar la paz y tranquilidad en el lugar, ordenó a sus huestes usar la fuerza y violencia para retirar del lugar a los estudiantes que pacíficamente se hallaban ubicados en las veredas.
LA VÍCTIMA
Los policías avanzaron por Díaz Barcena con dirección a la avenida Elías, atropellando, golpeando y arrasando con todo a su paso. Los estudiantes se ubicaron a la altura del grifo que al frente del Poder Judicial. En ese instante los policías cogieron a la estudiante Liliana Valenzuela Aguilar, quien fue arrastrada por el suelo, masacrada a golpes por el contingente de Hidalgo.
“Nosotros estábamos ubicados al frente de corte de justicia, en el edificio que están construyendo. No hacíamos nada. La policía de frente inició el bombardeo con gas lacrimógeno. Allí estaba el jefe de los efectivos (Gómez) como un loco, ordenando que nos agarran como sea y nos masacraran” dijeron los estudiantes quienes grabaron todas escenas de terror que se vivió en el lugar.
Al ver la brutal golpiza que recibía Liliana Valenzuela, su hermano salió en defensa, pero corrió igual suerte, fue “molido” a golpes. Un anciano y un trabajador de una entidad bancaria al ver la demencia con que los hermanos eran masacrados, salieron en defensa de los mismos, pero la ferocidad de los policías que actuaban por órdenes de Gómez, no cesaban en su actuar.
MÁS DEMENCIA
No contentos con golpear a los estudiantes, los “guardianes” del orden, arremetieron contra un grupo de 15 universitarias mujeres, que se hallaban dentro de la propiedad del grifo antes señalado, preparando alimentos. “Como una horda de dementes, patearon las ollas y lo destruyeron todo. Insultaron y amenazaron a las mujeres con violarlas” contó el abogado Juan José Avalos quien presenció los actos.
CONTRA TODO
Luego de esta agresión, los estudiantes se agruparon en la plaza principal de Abancay, donde recibieron una comunicación del Gobernador Regional de Apurímac, Marco Antonio Palomino Catacora, para tener una reunión de emergencia frente a los actos represivos de las huestes del Mayor Nicolás Gómez.
“Aquí este Mayor, está atentando contra todos los derechos fundamentales de toda persona. Está prohibiendo el libre tránsito, la libertad de reunión, expresión. Nos están asechando, nos molestan en la vía pública. Esta es una protesta que ha sido acordada por toda la población el miércoles 13 de enero” dijo Avalos.
El letrado señaló que la policía por órdenes superiores está atentando contra el derecho a reclamo que tienen todas las personas.
En la reunión el gobernador invitó a mantener la calma a los estudiantes, pese a que ellos en ningún momento cometieron actos de provocación o violencia.
NUEVO ATAQUE
No contento con lo ocurrido en el frontis del Poder Judicial, Gómez Hidalgo y su contingente, llegaron a la plaza de Abancay, donde los estudiantes tomaban alimentos y descansaban luego de la reunión con Palomino Catacora. Sin mediar mayor diálogo o acercamiento, ordenó que los estudiantes sean dispersados del lugar.
Al ser consultado sobre el actuar de la Policía, Gómez señaló “No voy a permitir que se reúnan en ningún lugar. He solicitado 200 efectivos de la DINOES de Lima que deben estar llegando en las siguientes horas. No van a poder salir ni de sus casas” Pero aquí estamos en un estado de derecho, se le inquirió, y el oficial responde “si quieren que me denuncien, no tengo miedo, pero yo voy haré respetar el orden”.
AGRADECIMIENTOS Y FELICITACIONES
Pero a que debe Gómez Hidalgo, tanta “devoción” por hacer respetar el orden. La Voz accedió a la Resolución 074-2014-CU-CRT-UNAMBA, donde este oficial y otros fueron reconocidos, felicitados y agradecidos por Israel Hernández.
¿El motivo? Haber logrado el desalojo de los estudiantes de la sede administrativa, de la calle Arenas 121, de una forma “oportuna, valiente y extraordinaria”.
La felicitación fue hecha el 21 de agosto del 2014, bajo el amparo de la fenecida ley universitaria 30220 y resolución 1149-2014-ANR. Ambas ilegales por no estar en vigencia.
Como reza el dicho “Favor, con favor se paga” ¿No?

BRASIL: RONDÔNIA: QUEM É TERRORISTA E CRIMINOSO?

Ajude a divulgar.




RONDÔNIA: QUEM É TERRORISTA E CRIMINOSO?





Em entrevista ao Canal 35 no dia 15/01/2016, e durante visitas ao 7º Batalhão da PM em Ariquemes (14/01/2016) e às cidades Monte Negro e Buritis (15/01/2016), onde se encontrou com entre outros o Prefeito Miotto Júnior (ver matéria), o Tenente-Coronel Ênedy atacou violentamente o movimento camponês:

“O coronel também frisou a atuação de criminosos disfarçados de sem-terras, que ele classificou como criminosos. “Quem invade, destrói, tortura pessoas, mata e queima propriedades só pode ser chamado de terroristas. Essas quadrilhas tem que ser punidas dentro do rigor da lei, se possível, na Lei Nacional de Segurança, que prevê esse tipo de ação criminosa. Tenho a determinação do governador Confúcio e do secretário de Segurança para atuar diretamente e combater os conflitos agrários na região. Eu comandei o 7º Batalhão e houve um tempo de calmaria durante a minha passagem por aqui. Daremos uma atenção especial para o Vale do Jamari nesta questão envolvendo a violência no campo.”
O atual Comandante da PM de Rondônia nutre um ódio mortal pela Liga dos Camponeses Pobres de Rondônia e Amazônia Ocidental, desde que foi denunciado por receber uma boiada para cumprir reintegrações de posse contra camponeses que legitimamente lutavam pela terra, no início de sua “carreira” em Jaru.
A partir de então, fez de tudo para criminalizar o movimento. Foi testemunha de acusação contra o camponês Ruço, injustamente acusado de ter assassinado um pistoleiro do latifundiário “Galo Velho” (o qual constava com destaque em uma publicação oficial sobre a grilagem de terras no Brasil). Os pistoleiros de “galo velho” aterrorizavam a população local nas estradas vizinhas à propriedade, armados e ao arrepio da lei parando camponeses nas estradas, destruindo pertences e humilhando pessoas. Ruço foi absolvido. No dia do julgamento, um advogado de um outro camponês acusado, também absolvido, relembrou o dia em que o então Presidente João Figueiredo entregou as terras que estavam griladas por Galo Velho às famílias que então povoavam o nascente Estado de Rondônia. Ênedy, que foi testemunha de acusação, ficou desmoralizado, e acabou confessando que policiais atuavam “fora do horário de serviço” para latifundiários da região. Serviço de pistolagem, nós afirmamos!
Talvez tenha sido neste período que Ênedy foi cooptado pelos órgãos de “inteligência” do Estado, pois passou a ser figurinha carimbada nas reportagens que acusavam a Liga dos Camponeses Pobres de ser uma extensão no Brasil do Sendero Luminoso, das Farc, praticante de guerrilha, etc., etc., etc. Ninguém se espante se o Major hoje acusar a Liga dos Camponeses Pobres de Rondônia de ser o braço do Estado Islâmico no país (o teor de suas declarações recentes o comprovam).
Frustrado em suas primeiras investidas, Ênedy logo se acobertou no guarda-chuva das reuniões promovidas pelo Ouvidor dos latifundiários Gercino José da Silva nas chamadas reuniões “Paz no Campo”. Ele estava presente quando os companheiros Élcio e Gilson participaram de uma destas, onde foram identificados e depois seqüestrados, torturados e assassinados. Nesse período, para compensar seu serviço sujo,foi alavancado pelo latifúndio e pelas agências que o cooptaram em cargos na corporação e na estrutura de poder do Estado.
Foi quando Ênedy assumiu o Comando do 7º Batalhão da PM de Ariquemes que a violência explodiu na região. O índice de criminalidade foi um dos maiores do Brasil. A violência em Ariquemes neste período lembrava a que aconteceu em Marabá, no Pará, nos idos dos anos 70/80. E esta violência partia principalmente dos grupos de extermínio e esquadrões da morte com a participação de militares sob o Comando de Ênedy. A cidade crescia graças principalmente à conquista da terra por centenas de famílias camponesas, que produziam e compravam como nunca antes, e a violência decorria da reação do latifúndio que via seus privilégios e desmandos afundar, diante das novas forças e relações econômicas que surgiam.
Nesse período, centenas de pobres foram assassinados por estes grupos de extermínio e esquadrões da morte. Dezenas de camponeses que lutavam pela terra foram assassinadas: o casal Tonha e Serafim, Oziel, Zé Bentão, Élcio, Gilson, Renato Nathan, entre muitos outros, da Liga e de outras organizações.
Vejam o que a CPT publicou em 16 de outubro de 2014:
“Milícia armada era contratada pelas fazendas da região de Ariquemes.
‘Capangas’, ‘milícias’, agentes penitenciários e policiais militares fortemente armados eram contratados para realizar ‘segurança’ nas fazendas da região de Ariquemes, sob a coordenação de um oficial da Polícia Militar e ex-comandante do 7º Batalhão de Ariquemes.
A acusação, que não cita o nome do referido oficial, foi revelada ontem 15 de outubro de 2014 em Ji Paraná, na 733ª Reunião da Comissão Nacional de Combate à Violência no Campo, acontecida na Câmara de Vereadores da cidade.
A informação teria partido de relatório do Núcleo Integrado de Inteligência da própria Polícia Militar, segundo a qual ‘se as autoridades não tomarem providências a situação poderá eclodir em graves conflitos agrários entre os proprietários rurais e os trabalhadores rurais sem-terras, inclusive assassinatos de ambos lados’.”
E então, quem é terrorista e criminoso?
Mas é desse tipo de “comando” que um Estado em decomposição econômica, política e moral precisa para descambar abertamente para o fascismo. E no dia 11 de janeiro de 2016), tomou posse no Comando da PM de Rondônia o Tenente Coronel Ênedy, após mais uma das campanhas de criminalização e demonização do movimento camponês levada a cabo nos primeiros dias do ano pelos setores mercenários da imprensa de Rondônia, porta-vozes do latifúndio, dos fascistas e também do que alguns chamam de “militares golpistas” (é só acessar quem reproduziu essa campanha sórdida.
O acontecimento, pela forma que se deu, causou estranheza nos círculos políticos de Rondônia. José Carlos Sá, no site “Banzeiros”, em 12 de janeiro de 2016, escreveu:
“Apenas para registrar a segunda passagem de comando da Polícia Militar feita indoor. Uso a expressão estrangeira para continuar achando muito estranho o que está acontecendo com a Polícia Militar. Trocas de comandantes em tempo curto e sem maiores explicações.
A transferência do comando do coronel Prettz para o coronel Kisner foi no gabinete do chefe da Casa Civil, sem a presença do oficial que deixava o posto. Agora, quase seis meses depois e “devido à chuva”, Kisner transmite o cargo ao coronel Ênedy no interior do Prédio de Comando da PM-RO.”
Ênedy, que andava meio no ostracismo depois que, mesmo apoiado pelo latifúndio, foi candidato a deputado estadual pelo PMDB e saiu derrotado e desmoralizado com ridículos 1.170 votos, foi ressuscitado por Confúcio Moura para aterrorizar as massas camponesas com suas declarações que a luta pela terra é crime e deve ser combatida com a Lei de Segurança Nacional, para oficializar o extermínio de lideranças e ativistas que lutam pela terra e para reprimir o povo em geral. Em Porto Velho, mal assumiu o comando, Ênedy mandou a tropa de choque e o GOE atacar covardemente motoristas de coletivo que pacificamente aguardavam uma reunião entre o sindicato e a prefeitura, por conta de um acordo não cumprido que resultou em dezenas de demissões.
Enquanto isso, Nilce de Souza Magalhães a pescadora e ativista do MAB - Movimento dos Atingidos por Barragens, que estava desaparecida desde o dia 07 de janeiro de 2016, segundo informações divulgadas pela polícia de Rondônia foi assassinada por um “apenado” que teria sido denunciado por ela por furto. Ou seja, ela não foi assassinada porque combatia interesses poderosos, mas por “camponeses matando camponeses”, como é o discurso oficial em Rondônia.
O roteiro do desaparecimento (e possível assassinato) de Nilce é o mesmo dos diversos assassinatos de companheiros da Liga: alguém que esteve num momento ou outro nas áreas de conflito é preso por qualquer delito, repentinamente sai da cadeia e toma parte no assassinato de lideranças.
A situação é grave. As declarações de que os camponeses são “falsos sem-terra” do fascista Ênedy afrontam a própria constituição que reconhece o legítimo direito das massas se organizarem para lutar por seus direitos. Tentar aterrorizar todos os que estão lutando contra a grilagem de terras da União destinadas a reforma agrária, acusar indiscriminadamente de serem “terroristas” os milhares que lutam por seus direitos é ou não é terrorismo,? É ou não é criminalizar a luta pela terra? Ao silenciar sobre o desaparecimento de Nilce, o assassinato de Lucas Silva, os mais recentes e brutais assassinatos de Enilson e Valdino em Jaru, bem como os assassinatos de Renato Nathan, Élcio, Gilson, Terezinha, o desaparecimento de Luiz Carlos, o Comando da PM de Rondônia não está absolvendo os que praticaram estes crimes e mais uma vez, contra a própria constituição federal, decretando a pena de morte por execução sumária em Rondônia? Ou seja, assassinar camponeses não é crime, não é problema, é solução, para essa canalha! E se alguém ainda tiver dúvidas sobre as reais intenções do novo Comandante da PM de Confúcio Moura, mais uma de suas declarações:
“Utilizaremos os policiais que estão de folga, que receberão uma remuneração diferenciada para fazer esse serviço.”
Ou seja: está legalizada a pistolagem! Os assassinos de Enilson (coordenador da Liga) e Valdino, pela sua forma, perseguidos, baleados e arrematados com esmagamento de suas cabeças corresponde ao modus operandi dos grupos de extermínio já denunciados.
Por tudo isso, conclamamos a todas as vozes verdadeiramente democráticas que se levantem contra estes graves acontecimentos. Quem se calar agora, diante de todos estes fatos, vai ser cúmplice da legalização dos famigerados “esquadrões da morte” e grupos de extermínios em Rondônia, e também do fascismo, da criminalização e demonização da luta pela terra. Que as vozes de todo o Brasil se façam ouvir em defesa dos camponeses de Rondônia!






Viva a luta pela terra!


Terra para quem nela vive e trabalha!


Companheiros Enilson e Valdino, presentes na luta!


Fora Ênedy e Confúcio Moura fascistas!






Comissão Nacional das Ligas de Camponeses Pobres






Goiânia, janeiro de 2016

lunes, 25 de enero de 2016

NEPAL: Chand-led Maoist announce formation of people’s govt in Bajhang (Kathmandu Post)

Chand-led Maoist announce formation of people’s govt in Bajhang

Basanta Pratap Singh
Jan 25, 2016- Netra Bikram Chand-led CPN Maoist announced the formation of people’s government at Bajhang district on Sunday.

During the programme, announcing the formation of 17-member district council under the coordination of Chandra Bahadur Singh, leader Pun said that they will run a parallel government if the government and parliamentary party do not mend their ways. “We will form people’s court and people’s army if the government fails to pay heed towards us,” said Pun.
Meanwhile, people at the programme said that Chand-led Maoist’s ongoing movement could give rise to another insurgency. 

CPN Maoist polit bureau member and Seti-Mahakali in-charge Om Prakash Pun announced the formation of people’s government during amid a cultural programme organised at district headquarters Chainpur.




http://kathmandupost.ekantipur.com/news/2016-01-25/chand-led-maoist-announce-formation-of-peoples-govt-in-bajhang.html

INDIA: Denial of dignity and rights. FREE POLITICAL PRISIONERS !

Denial of dignity and rights

R.V. Moorthy Kobad Ghandy.

The health of 68-year-old political prisoner Kobad Ghandy, six years into his incarceration, is deteriorating rapidly, even as proceedings in the cases slapped against him, barring one, are yet to begin.
Ghandy is suffering from a host of health problems that include irritable bowel syndrome, dizziness, nausea, a severe kidney problem for which he has been receiving treatment at the All India Institute of Medical Sciences on and off, a serious heart condition, and an abnormal dropping of pulse rate for which he has been advised to have a pacemaker fitted. Lodged in the High Risk Ward of Tihar Jail, he is under severe stress and has appealed for a speedy trial or release on bail for treatment.
In September, on the basis of the Jail Superintendent’s report that Ghandy was a follow-up case of hypertension, decreased vision, an ingrowing toenail with keloid, benign prostatic hyperplasia, and cervical spondylitis, an Additional Sessions judge observed that his condition had visibly deteriorated during the trial of the case and granted him an interim bail for three months. But he continues to be in jail because there are several cases pending against him. Before Ghandy could produce the bail bond as required by the court, police teams from other States are waiting to rearrest him.
According to an affidavit filed with the Supreme Court, the Andhra Pradesh government revealed that there is a total of 14 cases against him—in that State, Telangana, Delhi, Surat, Patiala, West Bengal and Jharkhand. He is being charged under various, overlapping sections of the Indian Penal Code (IPC) and the Unlawful Activities (Prevention) Act (UAPA). The Delhi case is in its final stages, and Ghandy is set to face serial trials across the country on its culmination.
He is being charged with being a central committee and politburo member of the Communist Party of India (Maoist), a banned organisation, and looking after the outfit’s international department, the subcommittee on mass organisation, central publishing bureau and the south-western regional bureau.
Ghandy was arrested in September 2009. He was seen as “a very important member and one of the founding pillars of the CPI (Maoist). As there is all likelihood that this underground cadre who has wide contacts and extensive network may be conducting [a] recce of targets in Delhi to commit offences. Hence, request to kindly make efforts to look out for this person and arrest him.”
According to the prosector’s statement, he was picked up from Bhikaji Cama Place in Delhi on September 17. It is shown that he was apprehended on September 20 at 1 p.m. by a team of police officers from the Intelligence Department, Hyderabad, after the Additional Director General of Police, Intelligence, Hyderabad, received a fax message at 11:30 a.m. the same day which said that he was moving in Delhi. He was shown as formally arrested by the Delhi Special Cell only at 1:30 a.m. on September 21.
Three charge sheets were filed, on February 18 and June 24, 2010, and the third on January 18, 2011, and it was pointed out that no review committee was formed, as mandated, before the Delhi Lieutenant Governor (L.G.) passed a Sanction Order (SO) on February 10, 2012, under Section 45 of the UAPA. A fourth charge sheet was filed on March 23, 2012, along with a fresh SO.
On March 28, the Additional Sessions Judge held that there was an inherent defect in the S.O. dated February 10, and therefore, it was not valid. He discharged Ghandy from the charges triable under the UAPA for want of valid sanction and held that the offences under Sections 419, 420, 468, 471 and 120-B of the IPC were triable exclusively by the court of magistrate. Thereafter, a fifth charge sheet was filed on March 29, 2012. On April 30, 2012, the Chief Metropolitan Magistrate committed the case to the Sessions Court. Meanwhile, Ghandy was granted bail in two similar cases by the Andhra Pradesh High Court. The Supreme Court of India upheld the same on January 23, 2012.
 
Barred from leaving the State
The Delhi case is now in its final stages, but trial in the other cases is yet to commence as Ghandy has been barred from leaving the State by the L.G. under Section 268. This has effectively prolonged his imprisonment. Recently, in a letter published by Mainstream, Ghandy wrote: “Given that I have been denied my constitutional right to speedy trials, and, most importantly, given my age and failing health, I request that an appeal be sent out urgently to the government to release me on bail on health/humanitarian grounds.” Although there are several political prisoners languishing in jails across India under UAPA charges, Ghandy, an alumnus of Doon School and St. Xavier’s College, Mumbai, has attracted a lot of media attention, most of it hostile. The media trial is so intense that it makes a fair trial in the courtroom difficult, said Rona Wilson, secretary, Public Relations, Committee for the Release of Political Prisoners.
The Patiala case is based on third party confessions; after seeing his photograph in a newspaper, two people said they had seen him giving an “inflammatory” speech on the lawns of Panjab University.
Ghandy said: “At that time, no FIR [First Information Report] was put against any “unknown” person. But an FIR was put against me in February 2010, five months after I had been in Tihar. Yet, without any evidence and mere hearsay, serious charges have been put.... It seems, after my arrest in 2009, [that] my name was added to this case which says a mob of about 500 unknown persons attacked a police camp in Bokaro in 2007. This is the first time I have heard about this attack, let alone be a part of it. That I have never been to Bokaro/Jharkhand in my life is another matter. No FIR was put against me when the incident occurred. And now the Jharkhand Police comes to arrest me nine years after the incident. In Andhra Pradesh, the police resorted to the method of making out a fake confession (in Telugu, a language I do not know), and on that basis adding my name to about 15 cases from the 1990s to 2005. No such ‘confession’ is even pretended to by the Jharkhand Police to add my name to this case. The legality of this is questionable.”
Rona Wilson said that Ghandy is not allowed to use the prison library or mingle with other prisoners. In June, he went on a hunger strike to protest against the repeated transfers within the jail that left him exhausted, weak and bedridden for several days. Besides, application after application has to be written for reinstatement of every small facility for two to three months after each transfer. The court had issued an order favourable to him on the basis of which he is not being transferred. In prison, rights are portrayed as privileges and there is an inhuman denial of basic facilities. “Political prisoners are especially treated with double standards,” she said. Divya Trivedi

BRASIL: Novos asasinatos; Pistoleiros a mando de latifundiários assassina covardemente dois camponeses em Jaru.

Ajude a denunciar mais este crime bárbaro!



Pistoleiros a mando de latifundiários assassina covardemente dois camponeses em Jaru

Jaru, 24 de janeiro de 2016

No dia 23 de janeiro de 2016, às 5 e 40 da tarde, os camponeses Enilson Ribeiro dos Santos e Valdiro Chagas de Moura foram perseguidos em Jaru por uma moto por um longo trecho dentro da cidade, do trevo da avenida dom Pedro I ate o km 1,5 da linha 605, quando os pistoleiros os executaram de forma covarde.

Os companheiros eram lideranças do acampamento Paulo Justino, enilson tinha 27 anos de idade e deixou uma filha e a esposa grávida de sete meses, Valdiro também deixou esposa e uma filha. O mandante do crime é o latifundiário Antonio Carlos Faitaroni.

Enilson vinha sofrendo ameaças indiretas já havia algum tempo, vejamos o histórico do latifundiário Faitaroni :

- 4 de novembro de 2015: camponeses do Acampamento Paulo Justino foram covardemente agredidos e despejados por 8 pistoleiros fortemente armados.

- Novembro de 2015: pistoleiros invadiram e roubaram casas no Assentamento Terra Prometida, abordaram pessoas que passavam nas estradas, ameaçaram quem não informasse onde os camponeses estavam acampados. Roubaram R$200 de um morador que vende picolé nas casas.

- Novembro de 2015: um morador do Assentamento Terra Prometida esteve na delegacia de Ariquemes para denunciar estes crimes e ouviu do delegado que a polícia estava atuando na área. Mas até agora, nenhum pistoleiro foi preso.

- 23 de novembro de 2015: dois pistoleiros atiraram contra dois acampados quando passavam de moto na estrada C 60, indo para o Acampamento.

- Novembro de 2015: pistoleiros agrediram brutalmente um funcionário de um fazendeiro vizinho da fazenda Santo Antônio, quando ele trabalhava na divisa. Ele foi socorrido de carro e transportado para Porto Velho, em estado grave. Os camponeses suspeitam que os pistoleiros cometeram este crime porque pensaram tratar-se de um acampado.

- Novembro de 2015: camponeses denunciaram que Antônio Carlos Faitaroni, pretenso proprietário da fazenda Santo Antônio disse várias vezes, para diversas pessoas que não vai perder a fazenda porque tem 36 homens trabalhando para ele lá, e que buscaria mais se algo acontecesse com eles. Camponeses denunciam ainda que Antônio Faitaroni manda recados aos líderes, que na verdade são ameaças: “eles são novos, é melhor desistirem.”

Esse crime clama por justiça e as mortes dos camponeses Enilson e Valdiro não podem ficar impunes.

Os camponeses só podem contar com suas próprias forças, pois hoje a polícia do coronel “Ênedy” (suspeito de comandar um grupo de extermínio de camponeses quando comandou o sétimo batalhão de Ariquemes) é quem fornece armas e munições e todo tipo de suporte pros bandos de pistoleiros dos latifundiários da região do Vale do Jamari, e ao mesmo tempo que persegue os camponeses que trazem uma galinha pra vender na cidade, persegue o camponês que tem uma espingarda de caça em casa persegue o camponês que não deu conta de pagar imposto de um moto velha e faz vista grossa pros bandos armados do latifúndio os mesmos latifundiários que grilam terras dos camponeses.

COMPANHEIRO ENILSON, PRESENTE NA LUTA!
CONPANHEIRO VALDIRO, PRESENTE NA LUTA!

LCP - Liga dos Camponeses Pobres de Rondônia e Amazônia Ocidental
Sede: Av. Gov. Jorge Teixeira, 2423, setor 7 – Jaru/RO – CEP: 76890-000
E-mail: lcp_ro@yahoo.com.br / Telefone fixo: (69) 3521-3637
Celulares: (69) 9367-1616 (Claro) / 8429-9230 (Oi) / 8124-1160 (Tim) / 9999-9076 (Vivo)